Proeven en Geloven

'Mam, weet je waarom we met Halloween verkleed gaan als skeletten enzo?', zegt Bud tijdens het avondeten. Zonder op antwoord te wachten gaat hij verder: 'Vroeger geloofden de Kelten dat op 31 oktober met Halloween de doden als geesten terugkwamen. Daarom verkleedden de mensen zich ook net zo, want dan dachten de geesten dat zij óók geesten waren.' Hij had op school een filmpje gezien van de Red Sneep, of zoiets. Ik denk een moment na: 'Het woord Halloween komt anders van... ' 'De katholieken hebben Halloween afgepakt van de Kelten, net als alle andere feesten', onderbreekt Bud mij. Daar weet ik even niets tegenin te brengen. Het was alsof hij al wist wat ik zou gaan zeggen, zo snel was hij. Halloween komt van 'All Hallows Eve' wilde ik zeggen, de vooravond van Allerheiligen. Dat vieren we op 1 november. Katholieken, dus. 'Ik weet wel hoe dat vroeger ging hoor, ze trokken rond om tegen de mensen te zeggen dat ze Christenen moesten w

Vandaag deel 1 van Hold On to Your Kids door Gordon Neufeld, psycholoog en Gabor Maté, auteur. In het kort De Engelse term 'peer' laat zich moeilijk vertalen. 'Peer-group' betekent groep leeftijdgenootjes, zoals in een schoolklas. In het Nederlands wordt de term vaak zo overgenomen. Ik vind dat toch lelijk. Google-translate komt met peer-oriëntatie. Dat lijkt me ook niet helemaal wat we zoeken, een peer als rolmodel. Ik gebruik het begrip 'horizontale oriëntatie', gericht op leeftijdgenootjes, in tegenstelling tot verticale oriëntatie, die gericht is op volwassenen. Ik sta open voor tips! Neufeld wijst de horizontale oriëntatie aan als oorzaak van veel van de problemen die we ervaren in de opvoeding. We zijn als ouders onze meer intuïtieve en vanzelfsprekende manier van ouderschap kwijtgeraakt. We richten ons op wat experts zeggen. Door het verdwijnen van de grotere familie- en dorpsverbanden hebben kinderen geen groep volwassenen meer, die mede een o

Ik klikte weer eens op filmpje dat voorgesteld werd door mijn YouTube-pagina. Een interview over geloof en een positieve blik met Lillian Müller, ooit de grootste concurrent van Pamela Anderson, ook ooit de vriendin van Hugh Hefner en inmiddels gezondheidsgoeroe. Een onweerstaanbare combinatie. Een interessant gesprek over de moderne, egoïstische levensstijl van concurreren en elkaar willen ondermijnen. Daar begint bovenstaand fragment ( 16:50 , je kunt natuurlijk ook vanaf het begin kijken). De dames kletsen gezellig maar diepgaand over de moderne levensstijl. We kiezen voor een materialistische kijk: rijk en beroemd worden vinden we het belangrijkste. We hebben het niet over morele standaard en waarden, maar we kiezen onze vrienden op basis van wat onszélf het beste uitkomt. Deze zelfgerichtheid zien we ook in het new age-systeem: het draait allemaal om míjn meditatie waardoor ík me beter voel zodat ík succesvol kan zijn. Ook veel christelijke groeperingen hebben die egoce

De laatste tijd ontvang ik berichten van het Reformatorisch Dagblad op Facebook. Ik vind dat helemaal leuk. Natuurlijk zal dat na een tijdje ook wel weer over gaan. Wat ik echter minder aangenaam vind, is dat er op zondag altijd extra veel berichten verschijnen. Maar als je daar dan op klikt krijg je de melding dat ze op zondag  niet  online zijn. Maar wel op Facebook!  Nouja ...     Ik wil daar niet meteen een principekwestie van maken, maar ik zou het toch handig vinden als ze dan ook niet op Facebook verschijnen! De verleiding hè, om daar dan toch op te klikken, is groot. Mijn man was indertijd blij dat ik katholiek werd en niet streng protestants. De KMT in dienst was ook altijd veel gezelliger dan de PMT wist hij te vertellen, en de protestanten zaten altijd bij de katholieken hun biertjes te drinken. Ik geloofde het allemaal wel, het carnaval bewees dat allemaal tenslotte, maar naarmate ik meer geloofskennis opdeed was ik toch wel blij dat mijn man blijkbaar niet veel diep

'Waarom ga je ervanuit dat ik meega?', vraagt Bud, als ik hem om kwart over tien roep op een zondagmorgen. Daar sta ik dan met mijn goede gedrag en mijn mond vol tanden. Goede gedrag, want ik heb hem tot het láátste moment laten liggen. 'Je gaat toch altijd mee? De afspraak is... ' 'Er is geen afspraak!!! Ik wil gewoon niet meer zo vaak naar de kerk!' Ik heb ook ooit een afspraak met mezelf gemaakt, want anders komt er nooit wat van. Dan denk je elke zaterdagavond, zal ik morgen toch maar níet gaan want uitslapen is zo lekker! Ik heb regelmatig tot God geroepen dat hij mij dan maar op tijd wakker moet maken, als hij wil dat ik kom. En dan liet ik de hele strijd los. En werd doorgaans, soms maar net op tijd, wakker. 'Er is wel een afspraak', pareer ik met weinig succes, 'Je zou om de week meegaan...' 'Er is géén afspraak', onderbreekt hij me, 'je gaat toch geen afspraak maken over hoe vaak je naar de kerk gaat? Ik wil gewoon

Een lekker toetje, zou je zeggen. En inderdaad, het wás ook een lekker toetje. Maar wat een hoop werk. Een bak volle yoghurt uit laten lekken, dat moet een dag tevoren gebeuren. Dan een vanillestokje uitschrapen. Van drie sinaasappels de partjes tussen de velletjes uit snijden. Dat vind ik altijd zo'n rotwerk. Het duurt zo lang en het lijkt zo zinloos. Dat is het niet, blijkt later. Het was trouwens wel een enorme hoeveelheid, de sinaasappelen waren nogal groot, dus ik heb meer dan de helft ingevroren, voor een volgende keer. De partjes plus sap, en wat scheppen suiker, 'koken tot het stroperig is'. Maar ik had zoveel sap dat het van z'n levensdagen niet vanzelf stroperig werd. Dus twee blaadjes gelatine toegevoegd (eerst in koud water weken). Dan een ons pecannoten roosteren. Ook daar een paar scheppen suiker aan toevoegen, die nu als het goed is om de noten een mooi carameljasje vormen. Af laten koelen en de noten in stukjes breken (hier vroeg ik mij af of dat nie