Doorgaan naar hoofdcontent

Zeg het met bloemen (26/40)

Bos wit-roze tulpen op een houten tafel met een tijdschrift en ene kookboek.

'Ik vind tulpen de mooiste bloemen die er bestaan', mijmer ik hardop. 'O ja?', zegt mijn man, waaruit ik opmaak dat ik dat even nader moet uitleggen. 'Ze staan zo mooi nuffig rechtop, de groene kleur is zo gaaf en sterk, bijna onwerkelijk, de vorm en de kleur van de bloem is zo onnavolgbaar, ja, tulpig. En als ze gaan hangen, dan gaan ze ook echt helemaal hangen, onbeschaamd en wulps.'

'Ik vind fresia's altijd wel mooi, en ze ruiken zo lekker', zegt hij.

Fresia's? Ik heb er weleens van gehoord, maar ik heb geen idee hoe ze eruit zien. Ik zoek het op en zie een heleboel gele bloemen, maar ze zijn er in allerlei kleuren. Net als tulpen. Maar erg mooi vind ik ze niet. En de geur, tja die krijg je niet mee door de telefoon.

De volgende dag ben ik ergens voor de lunch. En wat staat daar op tafel? Je zou het bijna raden. Ik ga zitten en probeer de fresia's te ruiken, maar ik ruik niets.

'Ik rook ze al toen ik binnenkwam', zegt mijn overbuurvrouw, dirigent en dwarsfluitjuf, met een lichte blik van afkeer.

'Het zijn de lievelingsbloemen van mijn man', zeg ik. Ze snuift. 'Ze stonden vroeger altijd in de kamer als er iemand dood was. Daarom houd ik er niet zo van.'

Ik begrijp haar, en begin een verhaal over bloemstukken en begrafenissen.

'Die fresia's waren niet voor de begrafenis', verduidelijkt ze. 'Ze stonden in de kamer als de kist nog niet gesloten was.'

Het is even stil, terwijl ik het me voorstel. En me afvraag waar mijn man zijn liefde voor fresia's vandaan heeft.

'Ach, die bloemen kunnen er ook niets aan doen', zegt ze. Daar ben ik het mee eens. En ik heb die associatie zelf niet, dus ik kan gewoon een keer een bosje kopen. Voor mijn man.


Dit bericht is eerder gepubliceerd in maart 2017. Gezien het recente overlijden van mijn schoonvader vind ik het mooi dit nog eens delen. Hij las mijn blogjes ook en vond ze grappig. Soms reageerde hij, op Facebook of in real life. Daarom ben ik even niet in de stemming voor luchtige, grappige blogjes. Maar je kan ook andere blogjes schrijven. Over muziek en bloemen bijvoorbeeld. Dus dat.


Dag 26 van 40 dagen bloggen.

Reacties

  1. Ik heb je via Jan al gecondoleerd, maar hierbij nog maar een keer.

    Ik houd van heel veel bloemen en vroeger absoluut niet van tulpen, juist dat gaan hangen vond ik altijd zo armoedig. Fresia's, gerbera's en rozen waren altijd mijn favorieten. Zo heerlijk als die fresia's ruiken. Je ziet ze niet veel meer, maar soms krijg ik ze nog wel eens van mijn dochter. Amaryllissen rond de kersttijd, mooier dan de kerststerren. En tulpen ja, tegenwoordig vind ik ze geweldig. Maar ik knip bijna de helft van de bloemen af (omdat zo zeker 10 groeien) en zet ze in een rechte vaas, dan blijven ze tot ze weg moeten heel mooi rechtop staan, genieten!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel Trees. Amaryllissen vind ik ook heel mooi. Ik heb er laatst één van mijn moeder gehad, die was geknakt en omdat ze de kleur toch niet mooi vond (rood met wit, inderdaad vrij hard) had ze hem in de kliko gegooid. Ik heb hem tegen het raamkozijn gezet en zo bleef hij nog een tijdje staan.

    Die groeiende tulpen, ja dat heb ik ook altijd, dat ze nog een eind doorgroeien. Nooit aan gedacht om ze dan af te knippen. Ga ik proberen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi dat je die bloem gered hebt :-)
      En succes met de volgende tulpen!

      Verwijderen

Een reactie posten

Laat hier je reactie achter